Η Οδύσσεια ενός Μεταλλαγμένου

Όταν ήμουν έμβρυο , από κάποιο τυχαίο γονιδιακό σφάλμα κατα την διάρκια της μίτωσης γεννήθηκα με το σοβαρό γεννετικό ελλατώμα να μην έχω το παραμικρό ενδιαφέρον για τον αθλητισμό. Ανεξάρτητα ινστιτούτα μελέτησαν το φρικτό μου γονιδίωμα και κατέληξαν. "Ο μικρός δεν θα ξέρει που πάν τα τέσσερα από αθλητικά!"

Σαν να μην ήταν αυτό αρκετό , η μετάλλαξη μου ήταν τόσο φρικτή που μεγαλώνοντας παρατήρησα ότι δεν μου καίγονταν καρφάκι για καμία απολύτως ποδοσφαιρική ομάδα.

Ως γνήσιος απόγονος του Καρκαβίτσα , σκέφτηκα ότι μπορώ και εγώ , όπως ο παραμορφωμένος Ζήτουλας του διηγήματος του , να τα κονομήσω από την αξιοθρήνητη μου αυτή κατάσταση. Η πρώτη μου ευκαιρία μου δόθηκε όταν ήμουν μόλις πέμπτη Δημοτικού και πήγα σε νέο σχολείο , ερχόμενος για πρώτη φορά στην Πρωτεύουσα από την επαρχία. Αρχηγός της μαρίδας , ήταν ένας ξανθός με ξυρισμένο κεφάλι με το καθόλου ενθαρυντικό όνομα Φλεβοτόμος.

Όταν ο Φλεβοτόμος , στο πρωτο διάλειμμα με ρώτησε τι ομάδα ήμουν κατάλαβα ότι ήταν στιγμή για να εφαρμόσο το φιλόδοξο σχέδιο μου :

- "Δεν είμαι τίποτα ,καρφάκι δεν μου καίγεται για καμιά ομάδα. Μακάρι να πέσουν όλες στην 3η εθνική!" απάντησα

- "Δεν γίνεται αυτό ρε" απάντησε ο Φλεβοτόμος. "Ολυμπιακός θα είσαι για να βρίζεις έτσι!!"
- ¨Κι όμως δεν είμαι τίποτα και πάμε και στοίχημα 10 δραχμές!!"

- "Εε τότε πες : Τον Γαύρο τον πουλάμε δεκάξι το κιλό , Σταργίδια μας τον γράφουμε τον Ολυμπιακό!!

-" ΤΟΝ ΓΑΥΡΟ ΤΟΝ ΠΟΥΛΑΜΕ ΔΕΚΑΞΙ ΤΟ ΚΙΛΟ , ΣΤΑΡΓΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΟΝ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ!!" ξελαρυγκιάστηκα εγώ

-"Βαζελάκι είναι ρε δεν τονε βλέπετε;" έκανε κάποιος
-"Πες ρε: "Βαζελίνες θύματα κάντε μας κουνήματα!"
- "ΒΑΖΕΛΙΝΕΣ ΘΥΜΑΤΑ ΚΑΝΤΕ ΜΑΣ ΚΟΥΝΗΜΑΤΑ!" ούρλιαξα πρόθυμα

Μια φλέβα πετάχτηκε στο μέτωπο του Φλεβοτόμου. "Ρε κολωπαίδι , μήπως είσαι ΑΕΚτζής?" με ρώτησε .

-"ΑΝΟΙΞΑΝΕ ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ ΚΑΙ ΒΓΗΚΑΝ ΔΥΟ ΑΣΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣ' Η ΧΑΝΟΥΜΙΣΣΑ ΜΕ ΔΥΟ ΣΚΑΤΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ!!!" φώναξα με ετοιμότητα. Η μαρίδα δεν έχασε το κουράγιο της : "Παιδιά ", φώναξε το ρουφιανάκι του φλεβοτόμου , "το βλαχάκι ήρθε από τη Σαλονίκη . Είναι μάλλον από «εκείνες» τις ομάδες!!!"

"ΩΩ ΩΩ ΩΩ ΩΩ Ο-ΜΟΡΦΗ ΘΕΣΑ-ΛΟΝΙΙΙ-ΙΚΗ . ΩΩ ΩΩ ΩΩ ΩΩ , ΣΟΥΓΑ ΜΟΤΟ ΠΥΡΓΟ ΤΟ ΛΕΥΚΟ!!!!!" τσίριξα χαρούμενα. Μετά για να διαλύσω κάθε σκιά αμφιβολίας : "ΑΡΗ ΑΡΗ ΑΡΓΕΙΑΝΟΙ , ΣΑΣ ΜΑΜΑΜΕ ΤΟΟΟ ΦΟΥΝΙ".

Στο προαύλιο έπεσε μια παγωμένη σιωπή . Σαν δεύτερος Μπόμπι Φίσερ μελέτησα την κίνηση ματ που και είπα με παγωμένη αλλά δυνατή και σίγουρη φωνή : "ΑΕΛ ΤΥΡΙ, ΑΕΛ ΤΥΡΙ το ΦΟΥΝΙ της ΜΑΝΑΣ ΣΑΣ ΛΑΡΙΣΙΝΟΙ".

Δεν μίλησε κανένας. Ούτε ο Φλεβοτόμος. Ήσυχα ήσυχα σχηματίσαν μια γραμμή μπροστά μου και μου δώσαν ένας-ένας τα δεκάρικα μου. Αγόρασα ένα super παγουρίνο και ένα γυάλινο γιο-γιο από εκείνα με την SPRITE απάνω.

Δεν είχα διηγήθηκα πουθενά αυτή την ιστορία για πολλά χρόνια , συγκεκριμένα μέχρι τον Ιούνιο του 1987. Την ημέρα που η Ελλάδα πήρε τον τελικό του Ευρωμπάσκετ κατάλαβα ότι ήταν η ευκαιρία μου να αποσυρθώ από τους μπούκηδες και τον χώρο του μπετινγκ κάνοντας μια τελευταία κονομησιά. Χρειαζόνταν βέβαια να κάνω κάποια μικροέξοδα υποδομής : Μια μεγάλη αφίσα του Γκάλη , 20 μπύρες, 20 κοκακόλες , 10 πορτοκαλάδες και 10 σεβενάπ.

Λίγο πριν ξεκινήσω για το σχολείο ήπια μόνος όλες τα μπίρες και τα αναψυκτικά. Μέρος του σχεδίου αυτό.

Μάζεψα όλα τα παιδιά του σχολείου και τους εξήγησα με δυό λόγια το στοίχημα. Στοιχηματήσαν όλοι πρόθυμα. 1000 προς 1.

Σας γράφω αυτά τα λόγια από το ιδιωτικό μου νησί στη Χαβάη που αγόρασα από εκείνο το στοίχημα κερδίζοντας τους όλους με μοναδικό μου όπλο την μεγάλη αφίσα του γκάλη , τις μπύρες , την ουροδόχο κύστη μου και το Θουθούνι μου.

Σας γλυκοφιλώ
azrael
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟΝ : Λαμβάνω ημέηλς από έντρομες μανάδες ρέηβερ , αλλά και εισαγγελλείς , γιατί οχί , που ζητάνε διευκρινήσεις και απαντώ : ΝΑΙ , η ιστορία είναι ευθυμογράφημα και ουδέποτε ανεκουφίσθήν επί του ιερού συμβόλου του ευρωμπάσκετος.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟΝ ΤΟΥ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟΥ. Ο Φλεβοτόμος , απο την άλλη υπήρξε , δυστυχώς