Το ονόμασαν ΚΟΜΙΞ και το διαφήμισαν ως το περιοδικό που θα μας ξαναθυμίσει όλες τις κλασικές ιστορίες του Ντίσνευ σε νέα και πολυτελή έκδοση.
Ιδιαίτερη έμφαση δίνονταν στο γεγονός ότι οι ιστορίες αυτές θα ήταν του φοβερού και τρομερού Καρλ Μπαρκς!
Το περιοδικό κυκλοφόρησε μετά βαϊων και κλάδων και σε κάθε το τεύχος δεν σταματούσε να μας θυμίζει το πόσο καταπληκτική και κλασική είναι η σημερινή
ιστορία , πόσο μεγάλος είναι ο Καρλ Μπαρκς , τι ρίγη αναμνήσεων οφείλουν να ξυπνάνε μέσα μας.
Επειδή (ούτε και τότε) ήμουν -χμμμ- αμερικανάκι το εφηβικό μου μυαλό βασανίζονταν από απορίες :
1. Ποιος - μα την αγία πατάτα - είναι αυτός ο Καρλ Μπαρκς ;
2. Γιατί αυτές οι ιστορίες δεν μου θύμιζαν απολύτως τίποτα ;
3. Εδώ που τα λέμε , γιατί δεν έμοιαζε με οποιοδήποτε άλλο Disney περιοδικό μέχρι τότε ;
4. Γιατί δεν μου άρεσε καθόλου μα καθόλου ;
Επρεπέ να περάσουν αρκετά χρόνια για να βρω την απάντηση!
Η ταπεινή μου έρευνα λοιπόν , αγαπημένε μου αναγνώστη έδειξα ότι στην Eλλάδα και μέχρι το 1987 ουδέποτε σχεδόν είχε εκδοθεί ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ Disney περιοδικό!!!
What? Ναι αμέ!
Βλέπετε , η αμερικάνα-Disney από το 1930 ακόμα , είχε δώσει τα πλήρη δικαιωματα σε πολλά Ευρωπαικά studio να γράφουν και να εκδίδουν ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ και παράλληλες ιστορίες.
Η Ελλάδα (μέχρι το '87) εξέδιδε (ευτυχώς κατα την γνωμη μου) την "Ιταλική σχολή" των Disney ηρώων.
Η Ιταλική σχολή είναι ίσως η σημαντικότερη από τις πολλές διεθνείς σχολές Disney Ηρώων.
(με σημαντικότερες τις σχολές της Ιταλίας, της Βραζιλίας , της Γαλλίας , της Δανίας και της Ολλανδίας).Κύριοι εκπροσωποι της ιταλικής σχολής είναι οι Romano Scarpa, Giorgio Cavazzano και βέβαια ο μεγάλος Giovan Battista Carpi.
Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που στην Ελλάδα είδαμε και αγαπήσαμε
Disney χαρακτήρες άγνωστους στο αμερικάνικό κοινό όπως o Phantom Duck , o Φέθρυ,
ο Ρόμπαξ και παρα πολύ άλλοι.
Ναι , είναι όλοι τους είτε Ιταλοί είτε Ιταλοθρεμμένοι!
(Υπάρχουν και άλλοι πολλοί Ιταλοντίσνευ χαρακτήρες που αγαπήσατε αγαπημένοι μου αναγνώστες . Σας τους αφήνω ώς άσκηση για το σπίτι.)
Στην πραγματικότητα εκείνο το καλοκαίρι του 87 οι Τερζόπουλοι μας κόψαν βιάια και αναίτια από την Disney ελληνική πραγματικότητα προσπαθώντας να μας κάνουν να "ξαναγαπήσουμε" ιστορίες που ουδέποτε αγαπήσαμε!
Για παράδειγμα , κλασική και αγαπημένη Disney ιστορία ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (πρωτοεκδόθηκε το 1970) είναι η ιταλική ιστορία "ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΤΗΣ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑΣ ΤΩΝ ΝΤΑΚ" (Storia e gloria della dinastia dei paperi ) (από τους Guido Martina, Romano Scarpa, Giorgio Cavazzano και Giovan Battista Carpi).
Δεν άξιζε να είναι στα ΚΟΜΙΞ? ( Μην με διακόπτετε - το ξέρω ότι επανεκδόθηκε σε μια φτηνιάρα εκδοχή....)
Παράλληλα εκείνη την εποχή οι Τερζόπουλοι βγάλανε και ένα ακόμα περιοδικό με το περίεργο όνομα ΑΛΜΑΝΑΚΟ. Μήπως θέλαν να το πουν αλμανάκ που είναι αγγλική λέξη αραβικής καταγωγής και σημαίνει ημερολογίο ;
Πάντως αλμανάκο δεν σημαίνει τίποτε.
Το καταστροφικό έργο των εκδοτών συνεχίστηκε , μετονομάζοντας τους επί δεκαετίες αιώνιους εχθρούς μας με το όνομα "ΛΥΚΟΙ" σε "ΜΟΥΡΓΟΛΥΚΟΙ" (!!!!)
Σιγά μην είναι και ΜΠΟΥΡΤΖΟΒΛΑΧΟΙ.
Έτσι , μετά από 20 σχεδόν χρόνια πλύσης εγκεφάλου (1987-2οο6) ακούω την σημερινή νεολαία να μιλάει για τον "κλασικό" Καρλ Μπαρκς και τον "κλασικό" Ντον Ρόσα.
Καρλ Μπαρκς μάη ας , πιτσιρίκο!
Οι Ιταλοί ήταν και είναι καλύτεροι!!
31 σχόλια:
δεν μπορείς να πιστέψεις πόσες απορίες μου έλυσες :):):)
να 'σαι καλά
Κι εγώ της Ιταλικής σχολής
(Ζήτω ο Φάντομ Ντακ!!!)
H Disney στην Αμερική έχει εδώ και χρόνια "θάψει" τον Donald Duck θεωρώντας τον ως βίαιο και θυμωμένο χαρακτήρα, ακατάλληλον (!) για τα σημερινά Politically correct δεδομένα της Αμερικανικής νοοτροπίας. Είναι απίστευτο.
Μην τα ισοπεδώνεις όλα. Ιστορίες του Καρλ Μπαρκς στα Μικυ Μάους υπάρχουν από το 1976 στα Μηνιαία Μίκυ Μάους. Πάνω από τις μισές στα ΚΟΜΙΞ έχουν ξαναδημοσιευτεί στην Ελλάδα. Έχεις δίκιο ότι σαν νούμερο οι δημοσιευμένες στην Ελλάδα ιταλικής προέλευσης ιστορίες είναι περισσότερες και πολλές από αυτές είναι υπεύθυνες που το περιοδικό αγαπήθηκε τόσο στην Ελλάδα. Συμφωνώ ότι ήταν ηλίθια η αλλαγή του ονόματος των Λύκων, αλλά από την άλλη οι αγαπημένοι μας Ιταλοί, τον ίδιο τον Μίκυ τον λένε Τοpolino!!!
ΉΜΑΡΤΟΝ!
Και τέλος οι Ιταλοί πέτυχαν τόσο ως σχεδιαστές γιατί είναι μια χώρα, ίσως η μοναδική στην Ευρώπη, που αγαπάει και αγκαλιάζει πολύ τον αμερικάνικο τρόπο ζωής, και για αυτό έφτιαξε στα κόμιξ και τον ντακ ως σούπερήρωα ή τώρα τελευταία και κάτι άλλους ηλίθιους υπερήρωες...
Ο Καρλ Μπάρκς και ο Ρόσα δεν προωθήσαν μέσω των κόμιξ τους τέτοιες αμερικανιές, αντίθετα μας ταξίδεψαν σε όλο τον κόσμο με όσο το δυνατό πιο αντικειμενικό τρόπο.
Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.
Το να σου αρέσει ο Φάντομ Ντακ το βρίσκω τον πιο έκδηλο τρόπο να δηλώσεις την αμερικάνικη κουλτούρα σου.
Τέλος μια βόλτα στην Disneyland θα πείσει ότι ο Donald όχι απλά έχει θαφτεί, αλλά άτυπα είναι μακράν πιο δημοφιλής από τον Μίκυ.
Αν σου αρέσουν πραγματικά τα κόμιξ, τα διαβάζεις χωρίς να βάζεις ταμπέλες εθνικής προέλευσης. ΟΙ δημιουργοί τους συνήθως είναι τα πιο απελευθερωμένα μυαλά της κάθε χώρας από την οποία προέρχονται. Ο Ντίσνευ αναγνωρίζοντας το καθεστώς λογοκρισιας στην μεταπολεμική Αμερική έδωσε την δυνατότητα όπως πολύ σωστά ανέφερες, φίλε i.t., να δημιουργούνται εκτός Αμερικής και αυτό δείχνει το πόσο πρωτοποριακό μυαλό ήταν και με αυτό τον τρόπο έσωσε το μέλλον των ηρώων του!
Πολύ σωστά φίλε, στην ιταλική "καταγωγή" του Ντόναλντ Ντακ είχε αναφερθεί διεξιδικά και ο Ουμπέρτο Έκο σε διάφορα σημειώματα και βιβλία (στον Υπεράνθρωπο των Μαζών νομίζω). Επιφυλάσσομαι να σου σε ποιά ακριβώς και τι έλεγε.
@philos
Σωστά, philos, το μηνιαίο Μίκυ δημοσίευσε μερικές αμερικάνικες Ιστορίες. (Εκεί πήγαινε και το "σχεδόν" στο ποστ μου).
Disney-Σουπερ-Ήρωα πρωτοφτιάξαν πάντως οι Αμερικάνοι το 1965 και συγκεκριμένα τον Γκούφυ ώς Super Goof (στα Ελληνικά Σούπερ Γκούφυ).
Ο Φάντομ Ντάκ έχει πλάκα φίλε philos! Γενικά η Ιταλική σχολή είναι πιο αστεία και δημιουργεί κωμωδίες καταστάσεων σε αντίθεση με την Αμερικάνικη Σχολή που προσπαθεί , όχι πάντα επιτυχώς, να διηγηθεί περιπέτεια φαντασίας.
Τον Ντόναλντ και τις μανιέρες του τον ολοκληρώσαν οι Ιταλοί.
Επίσης το σκίτσο της Αμερικάνικης σχολής είναι βερμπαλιστικό και φορτωμένο , ενώ το Ιταλικό Δωρικό και Χαρούμενο πολλές φορές με ατίθαση και χίπικη διάθεση.
Σωστά. οι Ιταλοί λένε Topolino και Paperino , είναι όντως απιστευτοι!
Σε ευχαριστώ για την συνεισφορά philos είσαι και εσύ μέγας... Κομιξολόγος ! :) :) :)
@lysippos
Και καλά τον Homer Simpson τι θα τον κάνουνε θα τον ανασκολοπίσουνε! :)
@just
Περιμένω στοιχεια φίλε just!!!!
@αρχοντας κώστας
Thanks ! azrael to the rescue!
Υ.Γ.
My I.T Chronicles σημαίνει "Μy Information Technology Chronicles"
Πρώτον να ζητήσω συγγνώμη, που μου διέφυγε το nickname σου, και σου απευθύνθηκα με το όνομα του blog.
Αλλά αυτά παθαίνω κάθε Παρασκευη, όταν δεξιά έχω το εβδομαδιαίο τεύχος, μπροστά τον φορητό και παράλληλα τρώω κορνφλέικς!
Και για να εξηγούμαι, τρελλαίνομαι για φάντομ ντακ επίσης, ειδικά από την εποχή προ Αλμανακο που έβαζε μια το πολύ δυο φορές το χρόνο.
Εγώ δεν είμαι τόσο κομιξολόγος όσο εσύ, αλλα φανατικός αναγνώστης 30 χρόνια ακριβώς!
Τέλος να σου δώσω συγχαρητήρια που μύησες και άλλους μέσω του post σου και να σου ότι συμφωνώ απόλυτα με τις απόψεις σου για τις δύο μεγάλες σχολές σκίτσου.
Μούμπλε μούμπλε,,,... ε αυτά!
:)
δεν ήξερα το παρασκήνιο αλλά συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Το Κόμιξ δεν διαβαζόταν. Ο Φάντομ Ντακ είναι θεός και ο μαστούρης Φέθρυ επίσης!
:)
Respect για το πόστιον τούτο! και επετειακόν συνάμα, μιας και προ ολίγων ημερών εορτάσαμε τα 40 χρόνια του περιοδικού Μίκυ Μάους εν Ελλάδι.
Η γράφουσα είναι αρκετά μεγάλη για να έχει διαβάσει εκείνο το πρώτο τεύχος!!!
@enteka
Ευχαριστώ!!
@composition doll
Κρύβε χρόνια!!
@ασωτος
Μη ζητάς συγνώμη!
Το avatar μου , η φοβερή και τρομερή Katie Holmes έχει μπερδέψει πολύ κόσμο!!
Με την ευκαιρία παίδες να πώ πως η πρώτη ελληνική έκδοση σε τόμο του "Ιστορια και Δόξα της Δυναστείας των Ντακ" (του 1981-1982) με το λευκό εξώφυλλο είναι συλλεκτικότατη και αξίζει αρκετά.
Υπάρχει κι ένα βιβλίο: "Ντόναλντ Ντακ, Αυτός ο Απατεώνας". Εκδόθηκε πριν 25 περίπου χρόνια και λέει πολύ σωστά πράγματα.
Το "Ντόναλντ ο Απατεώνας" είναι βέβαια βιβλίο της εποχής του.
Είναι δυστυχώς ένα βιβλίο γεμάτο με άγονη αντιαμερικανική (και αντιδυτική) υστερία και που εξαντλείται υμνώντας οτιδήποτε Σοβιετικό.
Ευτυχώς το όνειρο τελείωσε και ξεμείναμε με μια μονο υπερδύναμη :)
Το "Ντόναλντ ο απατεώνας" είναι φρικτά ξεπερασμένο σήμερα.
Νίκο,
έχεις καθόλου στοιχεία για παλαιότερες εμφανίσεις των ηρώων του Disney;
Στα βιβλία της μάνας μου, έχω δει παιδικά περιοδικά της δεκαετίας του 30 με Μίκυ, αυτόν τον αρχαίο, τον πιο αδύνατο.
Οταν ήμουν πιστιρικάς, γύρω στο '63-'64 (ώωωρε χρόνιααα!), κυκλοφορούσε ένα μεγάλου μεγέθους άλπμουμ με διάφορες ιστορίες, όχι μόνο Disney, που λεγόταν "Γέλιο και Χαρά". Είχε Μίκυ, Ντόναλντ, αλλά και Τσιπ και Ντέιλ, Μπαγκς Μπάννυ, Σαμ κ.α. Ξέρεις τίποτε σχετικά;
..................................
Composition Doll
Αναφέρεσαι στο Μίκυ που κυκλοφόρησε γύρω στο '68; Αυτό που το λέγαμε, το μικρό, επειδή ήταν μικρού σχήματος; Με 2 δραχμές; Που είχε δυο σελίδες χρώμα και δυο ασπρόμαυρες; Γι αυτό λες;
Φίλε Azrael είμαι χαρούμενος που ασχολείσαι και εσύ με τα κόμιξ. Αν και στα περισσότερα από τα λεγόμενά σου διαφωνώ (Καλοπροαίρετα :P)
Έκανα λογαριασμό στο Blogger μόνο και μόνο για να απαντήσω σε αυτά που έγραψες. Στα περισσότερα συμφωνώ με τον φίλο philos ! Το τονίζω, όχι σε όλα ! Στο ψητό τώρα. Ας τα πάρω με την σειρά.
"Ο Ντόναλντ είναι Ιταλός και δεν σηκώνω κουβέντα!"
Εξαρτάται πως εννοείς ότι είναι Ιταλός. Εγώ όταν λέω πως ένας ήρωας είναι Γερμανός-Ιταλός-Αμερικάνος κλπ το κάνω με βάση την εθνότητα του σχεδιαστή που τον δημιούργησε. (Ο Σκρουτζ δλδ είναι Αμερικάνος επειδή ο Καρλ Μπαρκς είναι και αυτός Αμερικανος)
Υπάρχει πάλι η άποψη ότι ένας ήρωας είναι Γερμανός-Ιταλός-Αμερικάνος κλπ με βάση την εθνότητα του σχεδιαστή που ανέπτυξε την προσωπικότητά του.
Παράδειγμα: Ο Ντόναλντ είναι Αμερικάνος (1η εμφάνιση Silly Symphonies από τον Al Taliaferro), αλλά εσένα μπορεί να σου αρέσει η προσωπικότητα και η απελευθέρωση που του έχουν προσδώσει οι Ιταλοί σχεδιαστές. Ο Ντόναλντ είναι Αντικειμενικά Αμερικανός, αλλά υποκειμενικά (για το γούστο σου)είναι Ιταλός.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Τζον Ρόμπαξ. Ο σχεδιαστής του είναι ο Καρλπ Μπαρκς, αλλά τον χρησιμοποίησε μόνο σε μία ιστορία.(Boat Busters πρέπει να λέγεται αν δεν κάνω λάθος). Οι Ιταλοί τον πήραν και πολλές φορές έχει λάβει και πρωταγωνιστικό ρόλο σε ιστορίες τους. Σε αυτήν την περίπτωση ο Ρόμπαξ παραμένει Αμερικάνος μιας και ο εμπνευστή του ήταν Αμερικάνος, αλλά δεν θα ήταν τίποτα αν δεν υπήρχαν οι Ιταλοί.
Μπέρδεμα δηλαδή. Επειδή δεν μου γενικά δεν μου αρέσει να χωρίζω σε κατηγορίες τα Κόμιξ και να αισθάνομαι διχασμένος ανάμεσά τους, δεν λέω ότι μία σχολή είναι καλύτερη ή όχι από την άλλη. Απλά διαβάζω όσες ιστορίες μου αρέσουν . Πολλές φορές μου αρέσουν το ίδιο και μία ιστορία του Καρλ Μπαρκς, και μία του Ντον Ρόσα, αλλά και άλλων σχεδιαστών εκτός Αμερικής, όπως Μάρκο Ρότα, Τζιόρτζιο Καβατσάνο, όπως και άλλων πιο "άγνωστων" που μου αρέσουν πολύ. Πχ Alessandro Gottardo, και Ben Verhagen
Αυτό που δεν καταλαβαίνω δηλαδή είναι η σύγκριση που κάνεις ανάμεσα στις διάφορες σχολές. Η καθεμία είναι ξεχωριστή με τον δικό της τρόπο. Ο Ντον Ρόσα είναι πιο "ορθολογιστής" και δεν θέλει να ξεφεύγει από το γενεαλογικό του δέντρο. Από την άλλη οι Ιταλοί είναι πιο απελευθερωμένοι από αυτήν την άποψη, και για αυτόν τον λόγο μας δόθηκε η ευκαιρία να απολαύσουμε ιστορίες με τον Λούντβιχ, τον Φέθρυ, την Τζένυ και πολλούς άλλους.
Επίσης να αναφέρω ότι οι Τερζόπουλοι δεν είναι προκατηλημένοι προς άλλους Ιταλούς σχεδιαστές. Αν ήταν έτσι γιατί στο ΚΟΜΙξ να δημοσιεύον ιστορίες του Ρομάνο Σκάρπα, του Μάρκο Ρότα και άλλων ? Εξ άλλου αν ίσχυε αυτό, στο Αλμανάκο γιατί δεν δημοσιεύουν και ιστορίες Αμερικάνων, παρά μόνο Ιταλών (στην πλειοψηφία). Το όνομα "αλμανάκο" που λες ότι δεν σημαίνει τίποτα, είμαι σχεδόν σίγουρος ότι το πήραν από το ιταλικό περιοδικό Almanaco Topolino. Στα ελληνικά σημαίνει το ημερολόγιο του Μίκυ. Το Αλμανάκο είναι ένα περιοδικό όπου έχουν εμφανιστεί ιστορίες κορυφαίων Ιταλών δημιουργών όπως ο Giovan Battista Carpi, ο θεός Massimo De Vita :P , και ένα από τα καλύτερα δίδυμα όλων των εποχών Lucio Leoni & Emanuela Negrin. Οι ιστορίες όμως αυτών των δημιουργών δεν ταιριάζουν με το πνεύμα του περιοδικού ΚΟΜΙΞ, για αυτό και δεν μπαίνουν εκεί. Δεν σημαίνει όμως ότι μία ιστορία για να είναι καλή πρέπει να είναι μέσα στο ΚΟΜΙΞ ;) Το κάθε περιοδικό έχει την δική του νοοτροπία.
Τώρα όσον αφορά τους Λύκους, θα θυμάσαι ότι είχαν γίνει 2 δημοψιφίσματα για την μετονομασία της συμμορίας σε Μούργους. Οι μουργομάχοι και οι μουργολάτρες ήταν σε σχεδόν ίσα επείπεδα, για αυτό αποφάσισαν να μετονομαστεί η συμμορία σε κάτι ενδιάμεσο. "Μουργόλυκοι". Τουλάχιστον έτσι λένε τα κόμιξ που είχε διεξαχθεί η ψηφοφορία.
Επισης έγραψες:
Έτσι , μετά από 20 σχεδόν χρόνια πλύσης εγκεφάλου (1987-2οο6) ακούω την σημερινή νεολαία να μιλάει για τον "κλασικό" Καρλ Μπαρκς και τον "κλασικό" Ντον Ρόσα.
Καρλ Μπαρκς μάη ας , πιτσιρίκο!
Αυτό δεν νομίζω ότι ήταν ανάγκη να το πεις. Αν διάβαζες τα παλιά τεύχη κόμιξ, όταν αποφάσισαν να βάλουν και άλλες ιστορίες εκτός του Μπαρκς, πολλοί ήταν αυτοί που αντέδρασαν (στην στήλη της αλληλογραφίας και όχι μόνο). Όμως όπως είχε πει το Κόμιξ ιστορίες του Ντίσνευ δεν είναι μόνο ο Μπαρκς. Και για αυτό άρχισε να βάζει ιστορίες και άλλων σχεδιαστών από όλο τον κόσμο.
Στο κάτω κάτω, δεν νομίζω να ξέραμε πολλοί από εμάς την "Ιταλική σχολή" αν δεν είχαμε διαβάσει ιστορίες του Καβατσάνο, Ρότα, Σκάρπα κλπ στο ΚΟΜΙΞ.
Το ΚΟΜΙΞ δεν κάνει καμμία πλύση εγκεφάλου. Προσπαθεί να προωθήσει πάρα πολλούς αξιόλογους σχεδιαστές στους αναγνώστες. Για αυτό κιόλλας είναι το καλύτερο περιοδικό κόμιξ ντίσνευ παγκοσμίως. Επειδή δεν βάζει ταμπέλες στις ιστορίες.
Τώρα αν οι Ιταλοί ήταν και είναι καλύτεροι, αυτό είναι μόνο και μόνο η άποψή σου. Δεν μπορείς να πεις αν κάποιος σχεδιαστή είναι καλύτερος ή όχι από κάποιον άλλο. Ο Ουλιλιαμ Βαν Χορν για παράδειγμα για εμένα είναι από τους καλύτερους σεναριογράφους/σχεδιαστές αλλά κάποιον άλλο μπορεί να τον αφήνει αδιάφορο. Αν οι Ιταλοί σου αρέσουν περισσότερο από όλους είναι δεκτή και σεβαστή άποψη :)
Δεν μπορείς όμως να λες ότι μόνο αυτοί είναι οι καλύτεροι.
Τελειώνοντας, να πω ότι ο Καρλ Μπαρκς ύστερα από 500 ιστορίες και μία 24άχρονη πορεία 1942-1966 θεωρείται πλέον κλασσικός. Σε πολλά ελληνικά έντυπα είχαν δημοσιευτεί πάρα πολλές ιστορίες του πριν την δημιουργία του ΚΟΜΙΞ. Ο Ρόσα δεν είναι κλασσικός.(τουλάχιστον εγώ δεν τον θεωρώ, χωρίς όμως να μοιώνω την αξία του). Είναι συνεχιστής (?) του Μπαρκς
Επίσης να πω ότι το όνομά μου (φάντομ ντακ) το έβαλα επειδή το χρησιμοποιώ σε διάφορα forums. Δεν είναι ο αγαπημένος μου ήρωας, αλλά ήταν το πιο αντιπροσωπευτικό που βρήκα :P
Τώρα να πω και μερικά άλλα πραγματάκια που είδα σε σχόλια προηγούμενων. Δεν νομίζω να υπάρχει πρόβλημα :P
Η Disney Αμερικής δεν έχει θάψει τον Ντόναλντ. Είναι σε πολύ υψηλή δημοτικότητα (όπως είπε και ο philos). Εξ' άλλου δεν θα είχε λόγο να το κάνει.
Το βιβλίο "Ντόναλντ ο απατεώνας" το βρίσκω ΑΠΑΙΣΙΟ. Κάθε φορά που προσπαθώ να διαβάσω μερικές σελίδες αγανακτώ και μου έρχεται να το σκίσω. Εκτός του ότι υποστηρίζει ότι πίσω από τα μίκυ μάους υπάρχει η μεγαλύτερη σκοτεινή συνομωσία όλων των εποχών, είναι και γεμάτο ανακρίβειες. Φαίνεται πολύ καλά ότι αυτός που το έγραψε δεν είχε ιδέα για τα κόμιξ στα οποία αναφερόταν.
Τώρα το Γέλιο και Χαρά, στην αρχή έβγαζε ιστορίες του ντίσνευ από όσο ξέρω, και μετά μάλλον κάτι παίχτηκε με τα δικαιώματα και άλλαξαν τις ιστορίες, με ιστορίες του Μπαγκς Μπάνυ. Δεν είμαι πάλι απόλυτα βέβαιος. Το μόνο που ξέρω με σιγουριά είναι ότι στα πρώτα τεύχη έμπαιναν ιστορίες με τον Ντόναλντ, και στα μετέπειτα Μπαγκς Μπάνυ. Δεν ήταν δηλαδή ανακατεμένες.
Και κάτι που ξέχασα να γράψω στο παραπάνω σχόλιο. Είσαι σίγουρος ότι στην ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΤΗΣ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑΣ ΤΩΝ ΝΤΑΚ συνέβαλλε ο Τζιόρτζιο Καβατσάνο ? Ξέρω ότι συνέβαλαν 3 μόνο άτομα (Σενάριο Γκουίντο Μαρτίνα, Σχέδιο Σκάρπα και Τζιοβάν Μπατίστα Κάρπι). ο Καβατσάνο στάνταρ δεν έχει σχεδιάσει κάποιο επεισόδειο. Και σπάνια γράφει τα σενάρια για τις ιστορίες που σχεδιάζει. Πόσο μάλλον να αναλάβει μόνο το σενάριο μίας ιστορίας
Αυτά τα ολίγα :)
Γεία σου φίλε Φάντομ Ντάκ!
Μου φαίνεται με πήρες πιο σοβαρά από ότι έγώ πέρνω των εαυτό μου. Το πόστ αυτό το έγρσψα με χαλλλααρή διάθεση :)
Γιατί έσβησες το πρώτο πόστ σου? Ήταν πολύ αξιόλογο . Εάν το έκανες κατά λάθος μπορώ να το επαναδημοσιεύσω αν συμφωνείς.
Ον ουή γκόου νάου , πρώτο πόστ :
1. Μάλλον θα συμφωνήσουμε ότι ο Ντόναλντ έχει προφανως Αμερικάνικη καταγωγή αλλά ιταλικό μπρίο . Άρα Ιταλός!! Το ίδιο και ο Ρόμπαξ
2. Οι Τερζόπουλοι είναι έμποροι πάνω από όλα. Στα γκογκόφια τους και το κόμιξ και το αλμανάκο.
3. Αλμανάκο και κόμιξ δεν διαβάζω πλέον. Τα πήρα στην κράνα είκοσι χρόνια πριν και ξαναδιαβάζω συνέχεια τα παλιά :)
4. Οι Λύκοι είναι Λύκοι. Δεν δεχόμεθα τα σαθρά σας δημοψηφίσματα κύριε Φάντομ :P
5. Ζητώ συγνώμμη για το μάη ας!
6. Και βέβαια είναι άποψη μου ότι οι Ιταλοί είναι καλύτεροι. Ορίστε μας!!
Στό δεύτερο πόστ σου:
Έχεις απόλυτο δίκιο για τον Καβατσάνο! Είπα Λαλακία!
Σωστός επίσης και για το "Γέλιο και Χαρά"
Πάντως είσαι μέγας κομιξολόγος φίλε μου και ελπίζω να μπλογκάρεις και εσύ επί του θέματος!!!
@phivos & CD
Παίδες δεν είχα δει το ποστ σας!!
Εννοώ τον τόμο "Ιστορία και Δόξα της Δυναστείας των Ντάκ" σε έκδοση 1982 με Εξώφυλλο Λευκού χρώματος.!!!
Εντάξει. Δεν γίνεται να συμφωνούμε σε όλα :)
Τα ποστς μου τα έσβησα κατά λάθος (?). Είπαμε πρώτη φορά ασχολούμαι με Blogs :P
Μόλις καταφέρω να βγάλω άκρη ίσως να αρχίσω και εγώ κανένα Blog με αντίστοιχο θέμα ;)
Αν ο ...ξάδερφος είναι Ιταλός εγώ είμαι από ...Ζιμπάμπουε μεριά ;)
(Πάντως τον Φάντομ Ντακ τον πήγαινα με χίλια)
Philos said:
"Τέλος μια βόλτα στην Disneyland θα πείσει ότι ο Donald όχι απλά έχει θαφτεί, αλλά άτυπα είναι μακράν πιο δημοφιλής από τον Μίκυ."
Α, μην τα πάρω στην κράνα τώρα, έτσι; Άκου πιο ...δημοφιλής! Ψάξε στον Γκούγκλη και θα δεις - πιο δημοφιλής είναι ο ...Knuth παρά ο πάπιας ;)
Πάντως, όταν πήγα Disneyland δεν είδα ΠΟΥΘΕΝΑ τον Donald, ενώ για να φωτογραφηθώ με τον "σωσία" μου, περίμενα μια ώρα στην ουρά!
(άρπα την ;))
@mickey
ααα με πληγώνεις!!
ο ξάδερφός σου είναι Leader.
Μυρίζομαι συνομωσία σου για να του πάρεις την αρχηγία.
Φίλε nicknors,
Θα σε παρακαλούσα , στο μέλλον να είσαι πιο προσεκτικός στο λεξιλόγιο που χρησιμοποιείς. Είπαμε , εσείς οι Κρητικοί είστε οξύθυμοι αλλά εσύ το παράκανες.
Ακόμα χειρότερο είναι το ότι στην τελευταία γραμμή του post σου , παρότι καταλαβες ότι ήσουν αγενής , αδιαφόρησες και πάτησες "PUBLISH" κάνοντας μάλιστα και πλάκα...
(Φιλική συμβουλή: Πρόσεχε την ορθογραφία σου! 7 ορθογραφικά λάθη μέσα σε μια παράγραφο? )
:-)
Πάντως , ευχαριστώ και για την επίσκεψη και για την ενδιαφέρουσα συμβολή σου στο θέμα και ελπίζω να τα ξαναπούμε στο μέλλον...
Φιλικά
azrael
Γειά σου KD!
Μάλλον δεν θα κατάλαβες την πειραχτίρικη διάθεση αυτού του ποστ!!
Δεν μειώνω τους Αμερικάνους , απλά κατα την γνώμη μου έρχονται δεύτεροι σε σπιρτάδα και πνεύμα από τους Ιταλούς.
Τι να κάνουμε , εγώ με τους Ιταλούς μεγάλωσα. You cannot teach an old dog new tricks , eh? Το βλογ φιλοξενεί τις απόψεις μου, οπότε... :)
Κατά τα άλλα είμαι super -φιλοαμερικάνος ευχαριστώ πάρα-πολύ. (Μάλιστα παίζει να δουλέψω και στα στέητς , για να δούμε...)
To επόμενο hate-mail παρακαλώ!! :)
Γεια χαρά σε όλους σας αγαπητοι κομιξολογοι!!
Λοιπον εγω θα ηθελα να ρωτησω αν κανενας ενδιαφερεται η' σν γνωριζει κανεναν συλλεκτη που να μην εχει τευχη του κομιξ, γιατ ιθελω να τα πολυησω.μετακομιζω εξωτερικο καιδεν εχω που να τα βαλω και πως να συνεχισω την συλλογη μου.Οποιος ενδιαφερεται ας με πει κι εμενα!
Thomomatic @ www.myspace.com/amarcordtheband
φιλικα
Τ
Γεία σου αγαπητέ και αγενέστατε ανώνυμε , που με λές και άσχετο στο ίδιο μου το σπίτι.
Γράφω δημόσια και επώνυμα.
Δικαίωμα σου να με κρίνεις βέβαια αλλά οι λεκτικά προσβλητικοί χαρακτηρισμοί δεν ταιριάζουν με την ανωνυμία σου (που και πάλι είναι αναφαίρετο δικαιωμά σου.) Δεν νομίζεις??
Στο θέμα μας τώρα:
1. Όπως είπα ήδη ΔΥΟ φορές πιο πάνω, το κείμενο είναι χιουμοριστικό. Πολύ σοβαρά το πήρες.
2. Το όλο θέμα του ποστ ήταν ότι σε ΕΜΕΝΑ η "ιταλική σχολή" αρέσει περισσότερο. Το τι αρέσει ΣΕ ΕΣΕΝΑ περισσότερο μένει να το δούμε στο blog ΣΟΥ. Ποιό είναι και πώς σε λένε καλέ μου φίλε????
3. Το κείμενο μιλάει με νοσταλγία για την εποχή που ΕΓΩ διάβαζα Ντίσνευ περιοδικά! Δεν αναφέρθηκα ποτέ στο ποιός είναι ποιοτικότερος! Μίλησα για το τι θεωρώ ΕΓΩ καλύτερο! Μιλησα επίσης για το πως και με ποιές ιστορίες ΕΓΩ ΚΑΙ Η ΓΕΝΙΑ ΜΟΥ μεγαλώσαν και άρα τι είναι κλασσικό και τι όχι για ΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΓΕΝΙΑ!!
4. Έγραψες για μερικούς "αμερικάνους" ήρωες , έγραψα για μερικούς "ιταλούς":
Τι ακριβώς ψάχνουμε ?
Ποιοί έκαναν τους πιο πολλούς?
Ποιοί είναι οι καλύτεροι?
Εμένα μου αρέσει ο ΦΑΝΤΟΜ ΝΤΑΚ , εσένα ο ΓΚΑΣΤΟΝΕ. Και λοιπόν??
3. Όσο για το avatar μου , εφόσον κρίνεις ακόμα και αυτο (ήμαρτον!!!!!) ίσως δεν ξέρεις ότι Azrael ΔΕΝ ήταν μόνο ένας άγγελος της παλαιάς διαθήκης αλλά ΚΑΙ Η ΓΝΩΣΤΗ ΨΙΨΙΝΕΛ ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙΑ ΟΚ????
Η ΨΙΨΙΝΕΛ = ΕΛΗΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Ο AZRAEL = ΑΓΓΛΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
ΤΟ azrael μπορεί λοιπόν να μεταφραστεί και ως "Ο Γατούλης".
Μπορώ τώρα να το κρατήσω το avatar αγαπητέ φίλε "D"? ( που έχεις το ίδιο όνομα με την Lady D? Πώπω ντροπή!!!)
5. Μπορείς ελεύθερα να σχολιάζεις όσο θέλεις στο blog μου (γιαυτό το έχω άλλωστε!) αρκεί να κινηθείς μέσα στα όρια της ευπρέπειας και του σεβασμού στους συνομιλητές σου. Όσο τηρείς αυτό να γράφεις εδώ όσο σου αρέσει και να με διορθώνεις όπου κάνω λάθος.
Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου και για τις πληροφορίες που μοιράστηκες μαζί μας.
Είσαι ΘΕΟΣ!
Σωστά ανώνυμε!!!
Αγαπητέ φίλε και συνάδελφε κομικσομανή.
Σέβομαι την άποψη σου για την αμερικανική τεχνοτροπία όσον αφορά τις ιστορίες των παπιών. όπως είπες το πόστ σου είναι καθαρά χιουμοριστικού και χαλαρού χαρακτήρα. Μέσα σ' αυτό, όμως, κατηγορείς τους εκδότες ότι κάνουν πλύση εγκεφάλου στους αναγνώστες στην Ελλάδα. Άμα είχες διαβάσει έστω και μια φορά την ιστορία του περιοδικού, ίσως να γνώριζες ότι και ο εκδότης ήταν μανιακός φαν του Μίκυ Μάους και άλλων ελληνικών περιοδικών, και όταν του ήρθε η ιδέα για τη δημιουργία του περιοδικού είχε μόλις τελειώσει την θητεία του απo τον στρατό. Τον Καρλ Μπαρκς, τον είχε γνωρίσει ως έναν από τους ανώνυμους σχεδιαστές των ιστοριών που δημοσιέυονταν στα περιοδικά Κόμικς. Πιστεύεις λοιπόν ότι το ΚΟΜΙΞ λάνσαρε την αμερικανική "κουλτούρα" ως κλασσική ξαφνικά; Και για να επανέλθω στο αρχικό μου επιχείρημα, τι θα πεί ένας που δε ξέρει, και όντας νέος φάν του ΚΟΜΙΞ, διαβάσει και πιστέψει την άποψη σου για όλα αυτά; Χρησιμοποιώντας τέτοιο "δυνατό" λεξιλόγιο και επιχειρήματα, μη σου πω ότι κόντεψα να σε πιστέψω και εγώ (:P). Ίσως αν αυτή η "έρευνα" σου ήξερε ότι οι σχεδιαστές απαγορεύονταν να δημοσιεύουν τα ονόματα τους με τις ιστορίες τους, θα ήξερες ότι ο Καρλ Μπαρκς έκανε την αρχή με την έκδοση "Τα Άπαντα του Καρλ Μπαρκς".
Δεν πιστεύω να προσβληθείς με τα λεγόμενά μου, γιατί είναι καθαρά η άποψη μου. Ελπίζω τουλάχιστον, να με καταλάβεις.
Φιλικούς χαιρετισμούς,
Birch.
Γειά σου φίλε Birch ,
Το συγκεκριμένο άρθρο μου με έχει βάλει σε μεγάλους μπελάδες! Έχω βαρεθεί να απολογούμε για τα γούστα μου , λέμε :)
Λοιπόν πιθανολογώ ότι το 1987 που πρωτοκυκλοφόρησε το ΚΟΜΙΞ ήσουν αγέννητος/νεογέννητος και άρα δεν έχεις αναμνήσεις από την προ ΚΟΜΙΞ εποχή...
Ξαναλέω λοιπόν για εκατοστή-ξέρω-γω-φορά ότι τις αμερικάνικες ιστορίες ο Τερζόπουλος δεν τις δημοσιεύε στην Ελλάδα στην δεκαετία του 70 παρά στην χάση και στην φέξη (διότι φαντάζομαι ότι τα δικαιώματα τους ήταν ακριβότερα...)
Άρα για έναν άνθρωπο της γενιάς μου (πλησιάζω τα σαράντα) ο Καρλ Μπαρκς είναι ένας φίτσουλας και μισός με ιστορίες που δεν του θυμίζουν τίποτα από τα παιδικά του χρόνια.
Για εσένα βέβαια , είκοσι χρόνια μετά το 1987 , πράγματι , πρόλαβε και έγινε κλασσικός...
Τρομάρα του!!!
Τόσος χαμούλης για το τίποτα....
Αν δεις στο blog μου...Έχω γράψει ότι ο Ντόναλντ ή ο Paperino ή ο Donald....ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ιταλός διότι , μένει στις Η.Π.Α.....
Αυτά...
ιταλοι σχεδιαστες πολυ καλυτερα.ξερει κανεις αν μπορω να βρω τις σουπεριστοριες(ειδικη εκδοση)?
Εσβησα όσες απόψεις επισκεπτών δεν γουσταρα , κυρίως με κριτήριο αν ήταν διαφορετικές από την δική μου που είναι και η μόνη σωστή.
Δημοσίευση σχολίου