Η Πυραμίδα των Πεντε , που σαρώνει την Μπλογκόσφαιρα , έφτασε και στο ταπεινό μου δικτυακό τόπο. Μετά το ευγενικό μπαλάκι του JASON , σειρά μου να παίξω. Έχουμε λοιπόν :ΠΕΝΤΕ ΠΡΩΤΕΣ ΜΟΥ ΦΟΡΕΣ:
- Έπαιξα για πρώτη φορά θέατρο όταν ήμουν 7 χρονών , σε μια σχολική θεατρική παράσταση. Είχα αναλάβει τον πρωταγωνιστικό ρόλο τού Φώτη , ενός μικρού Σουλιωτόπουλου που το πιάνει αιχμάλωτο ο Αλή-Πασάς. Το τελευταίο εικοσάλεπτο της παράστασης υποτίθεται πως είμαι νεκρός στο πάτωμα (σφαγμένος από τον Αλή ), ενώ η υπόθεση συνεχίζεται. Στην μεγάλη πρεμιέρα όταν ήρθε η ώρα του εικοσάλεπτου έβγαλα από την τσέπη ένα καβατζωνένο φραντζολάκι ψωμί και άρχισα να μασουλάω! Οι θεατές ακόμα γελάνε....
- Οδήγησα για πρώτη φορά όταν ήμουν 9 χρονών. Το ... τυχερό όχημα ήταν μια θεριζοαλωνιστική μηχανή μήκους 12 μέτρων(ή αλλιώς "κομπίνα" στην Μακεδονική αργκώ ) . Τα πεντάλια μου τα πατούσε ο φίλος μου ο Δημήτρης , διότι δεν έφταναν τα πόδια μου . Το λιανίσαμε το χωραφάκι τα παλιόπαιδα!
- Έγραψα το πρώτο μου "επίσημο" software σε ηλικία 14 χρονων. Η εφαρμογή ήταν ένα software Φροντιστηρίου , γράφτηκε σε έναν COMMODORE 64 και δημοσιεύτηκε στο Pixel (αργότερα την πούλησα και σε έναν τύπο που επί μήνες δεν μπορούσε να πιστέψει ότι το αδύνατο εκείνο πιτσιρικάκι ήταν ο αληθινός συγγραφεύς!)
- Έπαιξα για πρώτη φορά σε συναυλία όταν ήμουν 14 χρονών , στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά με Διευθυντή Ορχήστρας τον Μίκη Θεοδωράκη! Συγκεκριμένα , ήμουν μέλος της παιδικής-εφηβικής μαντολινάτας του Διονύση Αποστολάτου και η εν λόγω συναυλία ήταν προς τιμήν του Μεγάλου Δημιουργού.
- Η πρώτη μου δουλειά ήταν κηπουρός στις παιδικές κατασκηνώσεις ΥΠΕΠΘ του Άγιου Ανδρέα , όταν ήμουν 19 χρονών. Μέρος των καθηκόντων των κηπουρών ήταν και η αποκομιδή των σκουπιδιών με ένα αρχαίο φορτηγό ανοιχτού τύπου που το ονομάζαμε "Το Πλοίο της Αγάπης". Δύο "κηπουροί" ρίχναν με φτυάρι τα σκουπίδια χύμα στην καρότσα , ενώ ένας ήταν ανέβασμένος μέσα στην καρότσα και τα ταχτοποιούσε! Έτσι λοιπόν μπορώ να ισχυρίζομαι έχω κυριολεκτικά κολυμπήσει στα σκουπίδια
tzotzioy
xwormius
cordis
Dark Tyler
lysippos
4 σχόλια:
Έχουμε και λέμε.
1) Για πρώτη φορά θέατρο έπαιξα περίπου στα 10 μου, όταν παίξαμε με την παρέα μου εκεί στο νησί μου την Κοκκινοσκουφίτσα και φωνάξαμε όλη τη γειτονιά. Όχι, δεν ήμουν η Κοκκινοσκουφίτσα, εγώ ήμουν ο good guy ο μπαμπάς της ο κυνηγός που την έβγαλε από την κοιλιά του κακού λύκου. Και όχι, δεν κόψαμε εισητήρια (αν και το σκεφτήκαμε...)
2) Οδήγησα για πρώτη φορά όταν ήμουν... 18.
3) "Επίσημο" software πρώτη φορά έγραψα στη σχολή, πάντως προγραμματάκια έφτιαχνα από μικρός. Τα πρώτα μου πρέπει να ήταν κάτι quiz που έφτιαχνα σε qbasic σε έναν παλίο AMSTRAD που είχαμε σπίτι (με DOS φυσικά).
4) Η πρώτη μου συναυλία ήταν στα 16 μου, όταν τραγούδησα με το συγκρότημα ενός φίλου μου σε μια συναυλία που διοργάνωνε το Ωδείο του.
5) Η πρώτη μου δουλειά ήταν στα 19 μου, σε καφετέρια στην Κηφισιά.
Χα! Ιάσωνα μοιάζουμε , δεν συμφωνείς!
Που να είναι ο Λουκιανός, να τον βάλουμε γράψει "Βίους Παράλληλους" και για εμάς?
Χμμ.. δεν θα είναι και πολύ ενδιαφέρον αυτό, αλλά για να δούμε..
1) Θέατρο έπαιξα για πρώτη φορά 9 χρονών περίπου τον Αλή Πασα, τη μέρα που διατάζει να πνίξουν την κυρά Φροσύνη.. Ενδιαφέρον που διαλέξαμε αντίθετους ρόλους ε;
2) Για πρώτη φορά οδήγησα στα 15 μου περίπου. Μου έδωσε ο πατέρας μου το αυτοκίνητο να το πάρω λίγο στον επαρχιακό δρόμο. Η εμπειρία εκείνη και το ήδη από τότε δυσκολοδήγητο αυτοκίνητό του συνέβαλαν στο να μη ξαναοδηγήσω για πολύ καιρό
3) Επίσημο software έγραψα για πρώτη φορά στη σχολή αν και βασικές γνώσεις ήδη είχα. Απλά δε θεωρώ εκεινες τις ανόητες ρουτίνες (όπως τις λέγαμε τότε θυμάσαι) ως προγραμματισμό.
4) Πρώτη μου συναυλία τώρα τι να πω... αν πείς οτι οι σχολικές εκδηλώσεις δεν συνιστούν συναυλίες τότε ποτέ δεν έδωσα. Άν τις συμπεριλάβεις πάντως (και αφαιρέσεις τις εξετάσεις του οδείου που συμπεριλαμβάναν το να παίξεις σε κοινό) η πρώτη μου ήταν στην πέμπτη δημοτικού. 10 ή 11 δηλαδη ρε παιδια;
5) Η πρώτη μου δουλεια; Εμμ.. Ήμουν φύλακας σε κατασκήνωση του ΥΠΕΠΘ στον Άγιο Αντρέα... λες καλέ να έχουμε καμιά συγγένεια;
Δημοσίευση σχολίου