Η σούβλα του μπάρμπα - Πάνου

Οι πρώτες μου αναμνήσεις είναι Μακεδονίτικες. Η καταγώγη μου και από τους δυό μου γονείς είναι από την Γιάννενα , αλλά μεγάλωσα σε διάφορα χωριά του νομού Κιλκίς. Οι γονείς μου , δάσκαλοι κι οι δυό τους, περάσαν τα πρώτα χρόνια της σταδιοδρομίας τους στις σχολικές αίθουσες 3 μικρών χωριών του κάμπου. Μεγάλωσα λοιπόν σαν Μακεδονόπουλο. Αν με ρωτήσεις λοιπόν "Πού είναι το χωριό σου?" δεν θα ξέρω να σου πω στα σίγουρα. Είναι στην Ήπειρο? Είναι στην Μακεδονία? Είμαι Ηπειρώτης? Είμαι Μακεδόνας? Η καρδιά μου είναι μοιρασμένη.

Απιστευτες ιστόρίες , από στις αρχές τις δεκαετίας του 1970 μέχρι το 1980 που ήρθαμε στην Αθήνα ,που άμα κάτσω και σου τις διηγηθώ , θα σου φανούν σαν παραμύθι. Ακόμα και τώρα , τριάντα τόσα χρόνια μετά , σκεφτόμαστε όλοι στό σπίτι τις εποχές εκείνες με πολύ αγάπη και νοσταλγία. Γύρισα όλη την Ελλάδα από τότε , αλλά άνθρωπους τόσο ντόμπρους στη συμπεριφορά και τόσο φιλόξενους όσο τους Μακεδόνες δεν γνώρισα ξανά.

Άκου λοιπόν μια ιστορία για το πως οι Μακεδόνες πρωτοσουβλίσανε αρνι το Πάσχα , εξαιτίας .. του Παππού μου!!

Είμασταν στην Φ. εκείνον τον καιρό , θα ήταν γύρω στα 1977-1978 φαντάζομαι . Το σχολειό της Φ. διθέσιο και η μάνα μου δεν είχε που να με αφήσει όταν έκανε μάθημα , παιδάκι πέντε χρονών ήμουνα.
Έφερε λοιπόν τον παππού μου το Πάναγιώτη , από το χωριό του στα Τζουμέρκα , στην Μακεδονία για να με προσέχει.

Φαντάσου τώρα! Ένας Βουνίσιος στον Κάμπο ή , αν θέλεις , ένας Βλάχος Ηπειρώτης ανάμεσα σε Πόντιους καπνοπαραγωγούς. Ο καημένος ο παππούς! Πρώτη του φορά άφησε το χωριό και τα πρατα του και ήταν έξω απ' τα νερά του.

Πέρασαν οι πρώτοι μήνες , ήρθε που λέτε και η Λαμπρή. Ο παππούς είχε παραγείλει από τους θείους μου στην Ήπειρο να του να του στείλουνε ένα βετούλι περιποιημένο , με το ΚΤΕΛ.

Την Κυριακή του Πάσχα σηκώθηκε πρωί-πρωί έκανε ένα λάκκο στην μπροστινή αυλή , άναψε φωτιά και για μην σου τα πολυλογώ , κατα τις εννιά το πρωί είχε αρχίσει το σούβλισμα.

Τώρα, εσύ που ξέρεις από σούβλισμα , θα θυμάσαι ότι στην αρχή του σουβλίσματος το αρνί πρέπει να είναι πολύ μακρία από το λάκκο και να το γυρίζεις αργά-αργά.

Έλα όμως που οι καινούργοι του συγχωριανοί δεν φαίνεται να είχαν ξαναδεί σούβλιστό αρνί στη ζωή τους!

- "Εεϊ μπάρμπα , τί κάνεις εκεί? " , του λέγανε οι περαστικοι.

- "Σουβλίζ' τ'αρνί , δι βλέπς?" , έκανε ο μπαρμπα-Παναγιώτης

- "Σιγά μη φάτε σήμερα , μπάρμπα !" του απαντούσαν , βλέποντας το ωμό σχεδόν αρνί να στριφογυρίζει ενάμιση μέτρο μακρια απ' την φωτιά !!!

Το μεσημέρι που λες ο τόπος είχε μοσχοβολήσει σουβλιστό . Περνούσαν οι φίλοι , βλέπαν , μυρίζαν και θαυμάζαν!!

- "Μπράβο Μπάρμπα!! Είχες δίκιο τελικά!" του έλεγαν ,"του χρόνου θα σουβλίσουμε και εμείς!!"

Ο παππούς γελούσε μέχρι τα μουστάκια και κερνούσε μεζέ. Η αυλη του δάσκαλου είχε γίνει μια μεγάλη - μεγάλη οικογένεια!

Όπως φαντάζεσαι την άλλη Λαμπρή οι σούβλες ... στενάξανε στο χωριό. Και έτσι ο μπαρμπα-Πάνος , έκανε τους καινούργιους του φίλους ... σουβλιστάδες!!!