Ειδησάρια - Μπεμπάρια

Όταν πήγαινα Λύκειο , η καθηγήτρια της Έκθεσης με μάλωνε γιατί ξεκινούσα όλες μου τις Εκθέσεις με την φράση "Είναι γενικά αποδεκτό..." . Έχουμε και λέμε λοιπόν :

Είναι γενικά αποδεκτό , ότι το παρατεταμένο ξενύχτι οδηγεί αναπόφευκτα στο παραλήρημα! Λίγες μέρες λοιπόν μετά τη γέννηση του Μπέμπη είχα τα πρώτα συμπτώματα. Ιδού λοιπόν μερικές σκέψεις ανακατεμένες και αποσπασματικές - σαν ειδησάρια- που μου πέρασαν χθές από το μυαλό μέσα στην άγρια νύχτα (μεταξύ αλλαγών πανών και αποστείρωσης μπουκαλιώνανε (γενικη πληθυντικού της λέξης μπουκάλι) :

ΣΚΕΨΗ ΠΡΩΤΗ:

Κάθε φορά που πάω Super-Market λέω στον εαυτό μου : "Σήμερα δεν θα είσαι τσίπης! Σήμερα δεν θα κλέψεις σακούλες στο ταμείο για να τις χρησιμοποιήσεις για σκουπίδια. Σήμερα θα είσαι κύριος! ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ κάθε φορά που φτάνω ταμείο η κυρία που συσκευάζει πακτώνει επιδεικτικά μέσα σε ΜΙΑ σακούλα , είκοσι μπουκάλια μπύρα και δέκα πακέτα μακαρόνια (Η κόρη του σπορτ-μπίλυ). ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ φορτώνω άσχημα και κλέβω ξετσίπωτα μπροστά στα μάτια της χοντρής , τουλάχιστον πενήντα σακούλες για να βγάλω την χασούρα

ΚΛΑΜΑ-ΤΙΝΑΓΜΑ-ΠΑΝΑ-ΜΠΟΥΚΑΛΙ-ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΣΗ

ΣΚΕΨΗ ΔΕΥΤΕΡΗ

Μα δεν ήταν απίστευτο κιτσαριό όλοι αυτοι οι Αγιοβασίληδες που κρεμάσανε μερικοί στα μπαλκόνια τους ότι και καλά ότι είναι η στιγμή που σκαρφαλώνει; Ρε ΟΥΦΑ , επειδή προφανώς η κλίμακα δεν είναι σωστή , θα έλεγε κανείς ότι είναι ένας Χόμπιτ-Άγιος-Βασίλης. Βρε Ούστ!

ΚΛΑΜΑ-ΤΙΝΑΓΜΑ-ΠΑΝΑ-ΜΠΟΥΚΑΛΙ-ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΣΗ

ΣΚΕΨΗ ΤΡΙΤΗ

Σήμερα , για μία ακόμη φορά , έκανα σε μια τυπικά χαζοχαρούμενη τύπισσα την κλασσική πλάκα με τον Λιο Μπουσκάλια. :

- " Τα έμαθες ρε σύ? Χθές Ο Λιο Μπουσκάλια ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ "
- " ΑΑΑΑ. Αχ Θεέ μου.ΑΑΑΑΑ μα δεν είναι δυνατόν . Αφου στα βιβλία του....Αφου στα βιβλία του μιλούσε για αισιοδοξία και αγάπη... "
- " ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ σου λέω "

Κάπου εδώ η τύπισσα παθαίνει υστερία από την στεναχώρια της και εσύ φεύγεις για να μην σε δει να ξεκαρδίζεσαι από τα γέλια (ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο κακομοίρης ο Μπουσκάλια πέθανε από φυσικά αίτια!) Και τώρα που το σκέφτομαι : Ωραία παραλλαγή του αστείου θα είναι να το κάνω με εκείνο τον χαζοχαρούμενο τον Πάουλο Κοέλιο... (Σατανικό γελάκι)

ΚΛΑΜΑ-ΤΙΝΑΓΜΑ-ΠΑΝΑ-ΜΠΟΥΚΑΛΙ-ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΣΗ

ΣΚΕΨΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

Τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά τα βιβλιοπωλεία γεμίζουν με διάφορους βλάκες που για μία και μοναδική φορά στα δέκα χρόνια , αγοράζουν στους φίλους τους, στα ανηψάκια τους, στα βαφτιστηράκια τους , βιβλία για δώρο. Εννοείται ότι οι ίδιοι , το μόνο βιβλίο που έχουν διαβάσει στην ζωή τους είναι ο τηλεφωνικός κατάλογος.

Μια αλάνθαστη μέθοδος εντοπισμού αυτών των τύπων είναι οι καταγέλαστες επιλογές βιβλίων που κάνουν. Οι χειρότεροι από δαύτους είναι αυτοί που νομίζουν πως ξέρουν: Επιλέγουν συνήθως Μενέλαο Λουντέμη και συγκεκριμένα τα "ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕΤΡΑΕΙ ΤΑ ΑΣΤΡΑ" και "ΟΔΟΣ ΑΒΥΣΣΟΥ , ΑΡΙΘΜΟΣ ΜΗΔΕΝ"

Ο κακομοίρης ο Λουντέμης ήταν ένας μετριότατος γλυκανάλατος συγγραφεύς αλλά βέβαια κάποτε βασίλευσε ως μονόφθαλμος στους τυφλούς , δηλαδή την δεκαετία του 60 και του 70 που όλοι το είχαν ρίξει στην ποίηση και δεν είχαμε λογοτέχνες της προκοπής. Σήμερα ο Λουντέμης θα κατατάσσονταν πανηγυρικώς στους ιδίοις αναλλώμασσιν συγγραφείς. Παρόλα αυτά οι μπαλαφάρες του συνεχίζουν να στοιχειώνουν τις παιδικές βιβλιοθήκες και βέβαια ευτυχώς παραμένουν αδιάβαστα...

ΞΗΜΕΡΩΜΑ - ΚΛΑΜΑ - ΑΛΛΑΓΗ ΒΑΡΔΙΑΣ . ΤΕΛΟΣ