Κωλοέλληνες
μασκαρλίκια ιδές
στο άλφα της αξίας,
της αρχής της βίας,
λουτροκαμπινές
τιμωρός καιρός,
πέντε αιώνες δύσης
εθνικής θα ζήσεις
από δώ και μπρος
με αγγλικές αλφαβήτες,
μαλλιαροί μου Ελλαδίτες,
θλιβερές μου πορδές
Πρέπει να γράφουμε μόνο ότι έχουμε κάτι πρωτογενές να πούμε ?
Αν μερικές φορές νιώθουμε ότι ο Νιόνιος μας περιγράφει με φωτογραφική
ακρίβεια , αυτό ΔΕΝ είναι θέμα για blogging?
Πνεύμα αλήτικο, ελλαδίτικο
σε Μικρά Ασία, Κύπρο Λευκωσία,
Βόρειο Ήπειρο δεν ακούει κανείς
στο χειρότερο του ελληνισμού
κομμάτι , στην Ελλάδα ζεις !
Θέλω δηλαδή να πώ , ότι τώρα που είναι μόδα να βλέπεις τον
κόσμο με γαλανόλευκα γυαλιά , εγώ ΔΕΝ θα πρέπει να τραγουδάω ?
Μια φάουσα καταπίνει τον αέρα
την θάλασσα, την πόλη, το ιερό
πλημμύρισε σκουλήκια η μητέρα, ναι
το ρόδο καταγής βγάζει καπνό
Δεν υπάρχει Ελπίς στην Ελλάδα ζεις
....αχ βρε Νιόνιο , πες μου και εκείνο , το άλλο , το αισιόδοξο !
“Να μας πάρεις μακριά, να μας πας στα πέρα μέρη
Φύσα θάλασσα πλατιά φύσα αγέρι, φύσα αγέρι”
6 σχόλια:
Παρέλειψες όμως την περιγραφή των Ελλήνων με 3 λέξεις που κάνει ο μεγάλος:
Μελαμψές φυλές,κοντοπόδαρες...
...θα μπορούσε να ειπωθεί και ακολούθως, σύμφωνα με τα λεγόμενα άλλου στιχουργού:
«Ξύπνησαν πάλι Άγριες Σκουριασμένες Ορδές,
Λυσσασμένες Θρησκείες, Πατρίδες, Οικογένειες,
Σκούζουν και Σφάζονται για ένα καλύτερο Χθες
Μα οι Σημαίες τους ανεμίζουν Βρομερές και Νικημένες
Το άλλο μου μισό, όχι αυτό της συγγραφής, το άλλο, εκείνο της επιβίωσης αλλά και της τρελλής χαράς και δημιουργίας, έχει να κάνει με επεξεργαστές, σκληρούς δίσκους, δικτυωμένες μηχανές και άλλα παρόμοια.
Παράξενο πράγμα όμως, γιατί είτε με το ένα μου μισό είτε με το άλλο, όποιο κι αν διαλέξω για να εμφανιστώ δηλαδή, τα ήδη αναφερθέντα "κοντοπόδαρα" πλάσματα με κοιτούν με τον ίδιο τρόπο.
Και λέω τώρα εγώ: "Μπας κι έχω έρθει τελικά όντως από τον Άλφα του Κενταύρου κι εκείνος ο συγγενής με τα τέσσερα αυτιά (που τα έξτρα δύο τα έκρυβε επιμελώς μέσα στα μπλε μαλλιά του που τα έβαφε καστανά) μου έλεγε πάντα την αλήθεια;"
Μα και στο αναμεταξύ μου το είχε πει κι η Άννα εκείνο το βράδυ στο 'Θερμαϊκό'. Μου το είχε πει κάτω από τα βαθιά μαύρα μπάσα των Prodigy. Μου το είχε πει στο αυτί με τα χνώτα της να μυρίζουν μέταλλο γιατί αδυνατούσε πια να συγκρατήσει το θόρυβο από κάτι παλιά γυροσκοπικά γρανάζια που γύριζαν αφηνιασμένα μέσα στο κρανίο της. Μου είχε πει: "Δεν είμαστε από 'δω αγάπη μου! Δεν είμαστε από 'δω! Όχι από εδώ από εδώ, από 'δω απ' έξω απ' αυτό το bar δεν είμαστε! Έξω από την πόρτα αυτού εδώ του bar αρχίζει η ξένη χώρα. Ο ξένος πλανήτης. Έχεις κάποιο σχέδιο απόδρασης;"
"και είτε με τις αρχαιοτητες είτε με ορθοδοξία, των Ελλήνων οι κοινότητες, φτιάχνουν άλλο γαλαξία"
Ο Σαββόπουλος εδώ υμνεί με τον
μέγιστο τρόπο τον Ελληνισμό, υψώνοντας τον πάνω από θρησκείες, δείχνει πως είναι όλα αφορμές για να
βρίσκουμε το κοινό μας σημείο, παρόλους τους καυγάδες.
Γι αυτό και η ορθοδοξία θα αποτύχει όπως απέτυχε τόσα χρόνια να μας αποξενώσει με παράγωγους θεούς, να μαςισοπεδώσει όπως ισοπέδωσε τα μνημεία μας από το 367 ως σήμερα.
Ο λόγος που πάντοτε θα αποτυγχάχουν παρόμοιες προσπάθειες περιγράφεται σε μία ιστορία που λέει στον πρόλογο ενός τραγουδιού στο Καταγραφές, δείχνοντας πως εμείς, οι Έλληνες επιβιώνουμε ό,τι και να θάψουν κάτω από την πίσσα, πως κρατάμε επαφή με τις ρίζες μας, όσα πούπουλα κι αν μας κολλήσουν. Μιλάει για την Θεσσαλονίκη επειδή είναι ο ίδιος από και, αλλά είναι ο ίδιος τρόπος που μας συνδέει όλους, είναι ο λόγος που
διατηρούμε μια ενστικτώδη συνοχή κι επιβιώνουμε.
"... ο ίδιος ο δρόμος, παλιά όλο λακούβες και καλντερίμι, τώρα ήταν άσφαλτος.Βάδιζα επάνω στον δρομάκο,και ξαφνικά συνέβη ένα περίεργο πράγμα: το πόδι μου έκανε σαν εδώ να ήταν λακούβα, κι εδώ υψωματάκι. Υπήρχαν αυτά τα πράγματα, αλλά υπήρχαν κάτω από την άσφαλτο, το δε πόδι μου με την σωματική του μνήμη ανταποκρίθηκε στην βαθύτερη πραγματικότητα.
Όταν το αισθάνθηκα αυτό, πλυμμήρισα από αισιοδοξία.
Δεν πα να χαλάσουν όλα, δεν πα να γρκεμιστούν! Η Θεσσαλονίκη μου υπάρχει!"
@dimitrizzzzz
Η συζήτηση περί πατρίδων και ταυτοτήτων είναι τεράστια. Αλλά εγώ σ' αυτήν εδώ την Ελλάδα όντως νιώθω όπως περιέγραψα.
Περί Θεσσαλονίκης:
Την λατρεύω. Κυριολεκτικά. Δεν είμαι από εκεί. Δεν έχω συγγενείς εκεί. Ούτε υπήρξα ο κλασσικός Αθηναίος φοιτητής εκεί. Έχω όμως πάρα πολλούς φίλους στη Θεσσαλονίκη. Και αναμνήσεις μοναδικές.
Και περί Θεσσαλονίκης συνεχίζω:
Πήγαινε στο blog 'gtsokou.blogspot.com' κι εκεί πήγαινε στο post 'absolut thessaloniki' και δες αυτό που δεν θα αποκαλύψω εδώ. (Μπορεί και να το ξέρεις...) Έχω βρει και το original αλλά δυστυχώς δεν θυμάμαι διόλου το url.
Ε λοιπόν για αυτή την πόλη νιώθω ακριβώς όπως θα δεις εκεί!
Καλά εγώ δεν το ανέφερα ειδικά για την Θεσσαλονίκη. Αυτό που περιγράφει ο Σαββόπουλος έχει να κάνει με το πως νιώθει ο καθένας μας για τα δικά του χώματα.
Προσωπικά δεν έχω καμία σχέση με την Θεσσαλονίκη, εκτός από μία νύχτα που πήγα εκεί πριν χρόνια για την Συναυλία του Nick Cave.
Δημοσίευση σχολίου