Συνεχίζοντας από το προηγούμενο post μου , σκέφτηκα αυτή τη φορά να κάνω μερικές εκκεντρικές επιλογές δεκαετιών. Συγκεκριμένα , θα διαλέγω ένα τραγούδι από κάθε δεκαετία , αριστουργημα για εμένα αλλά μάλλον άγνωστο και μέτρια επιτυχία για τον πολύ κόσμο. Τετράδα λοιπόν , όπως και την άλλη φορά :- 70's THE TEMPTATIONS - Papa was a Rollin' Stone . Όταν το πρωτοάκουσα , νόμιζα ότι αναφέρονταν στο ομώνυμο συγκρότημα , διότι δεν ήξερα τον ιδιωματισμό . "Όπου γης και πατρίς" λοιπόν! Αργότερα εκτίμησα τον απόλυτο Rythm and Blues ήχο της μαμάς Motown. Απίστευτα ηχητικά , απίστευτα φωνητικά.!
- 80's TANITA TIKARAM : Twist in my sobriety . Αγαπημένη Τανίτα , αγαπημένο τραγούδι. Βαθειά σόουλ φωνή , μελωδικός μελαγχολικός ήχος , απίθανος στίχος. Ειδικά εκείνο το σημείο που λέει " Look my eyes are just holograms, Look your love has drawn red from my hands" είναι αληθινή ποίηση.
- 90's DEEP BLUE SOMETHING - Breakfast at Tiffanys. Τριαντατόσο χρονώ γομάρι και κάθε φορά που το ακούω , ΜΑ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ, βάζω τα κλάμματα. Nineties ήχος , με αποενοχοποιημένη κιθάρα , ηλεκτρική και ακουστική , Grunge και Nirvana - something επιρροές και το πιο δακρύβρεχτο στόρυ χωρισμού που φαντάζεσαι. Ατιμη γυναίκα το έκανες χώμα το παιδί!
- 00's DANDY WARHOLS - Bohemian Like You Eντάξει , το ξέρω ότι η super-τραγουδάρα των Dandy "Bohemian Like You" , δεν είναι εκκεντρική επιλογή , αλλά όταν άκουσα το "Thirteen Tales From Urban Bohemia" (Δισκάρα!) ήταν περιθωριακή επιλογή. Το αγάπησα με την πρώτη ακρόαση και μαζί τους τους αγαπημένους Δανδήδες.
(εννοείται πως συνεχίζεται)
5 σχόλια:
Το πλέον εκκεντρικό στο Papa was a rolling stone είναι το ότι η εισαγωγή του διαρκεί γύρω στα 5 λεπτά ενώ το «κύριως μέρος» με τους στίχους γύρω στα 2.
το twist in my sobriety είναι το αγαπημένο μου 80ς τραγούδι, και απ' τα εκκεντρικά και απ' τα μη
:)
Σωστός ο Σπυρέττος!
Η Wikipedia έχει περισσότερες πληροφορίες για την ιστορία του τρσγουδιού , εδώ
Αγαπημενα τραγουδια ολα,ειδικα το papa was.... στην funky εκτελεση απο τους WAS(NOT WAS).
Οσο για τους DANDYS απιστευτη δισκαρα.Γκρουπαρα...
Εγώ θέλω να συνεισφέρω στην προσπάθειά σου με αγνοημένες τραγουδάρες από γνωστά συγκροτήματα:
Black Sabbath - Changes (μόνο λόγω της φωνής του Ozzy πιστεύεις ότι είναι όντως Black Sabbath, όταν μιλάμε για ένα κομμάτι μόνο με πιάνο και συνθετικά (νομίζω!) έγχορδα).
Babe Ruth - Black Dog (όλοι τους ξέρουμε για το The Mexican, αλλά λίγοι έχουν ακούσει αυτό το μελαγχολικό τραγούδι με την ατμόσφαιρα γουέστερν και την εκπληκτική κορύφωσή του)
Lynyrd Skynyrd - Simple Man (κάτι σα το Always Somewhere των Scorpions αλλά πιο δυνατό, απλά 8 χρόνια νωρίτερα)
Scorpions - We'll Burn The Sky (μιας και αναφέρθηκα σε αυτούς, ένα τραγούδι με προσωπικότητα πριν το μεγάλο μπαμ τους στα εφηβικά μας πάρτι)
Chris de Burgh - Spanish Train (εκτός του ότι όλος ο δίσκος δεν παίζεται, το συγκεκριμένο είναι μια ανατριχιαστική αφήγηση και λόγω μουσικής και λόγω στίχων)
Sinéad O' Connor - Troy (μιας και μίλησα για ανατριχίλα, δεν μπορούσα να το αφήσω απέξω. Από αυτό το τραγούδι την αγάπησα.)
Radiohead - True Love Waits (η πρώτη εκτέλεσή του, Βρυξέλες 1995. Απίστευτη μπαλάντα, ενώ η εκτέλεση studio που έβαλαν σε κάποιο δίσκο του 2001 ωχριά μπροστά της.)
Radiohead - Let Down (όχι λόγω των ηχητικών εφέ στο τέλος που είναι φόρος τιμής στο Spectrum που οι περισσότεροι του συγκροτήματος είχαν ως παιδιά, αλλά λόγω της απόλυτης απόδοσης της ψυχής του συγκροτήματος σε ύφος)
dIRE sTRAITS - Romeo And Juliet (επειδή δυστυχώς έτσι είναι οι ιστορίες αγάπης —και ως προσωπική νότα, ήταν το τραγούδι που με το πέρασμα των χρόνων διαπίστωνα την όποια βελτίωσή μου στα αγγλικά)
Men At Work - Overkill (η βελούδινη φωνή του Hay σε ένα όμορφο τραγουδάκι με προσεγμένα λόγια)
και για να σας ξενερώσω (όσους δεν έχετε ακούσει το τραγούδι, δηλαδή)
Ανδρέας Μικρούτσικος (με το Μανώλη Ρασούλη) - Να'μαστε Πάλι Εδώ Ανδρέα (από το ντεμπούτο, αν δεν απατώμαι, του ιλαρού μικρού Μικρούτσικου, με την παραγωγή του Ρασούλη, την ίδια χρονιά που είχε κάνει και παραγωγή στους Κατσιμιχαίους τα Ζεστά Ποτά)
Ως απάντηση στο (για μένα εξίσου αγαπημένου) Learning To Fly, αντιπροτείνω το Solsbury Hill του Peter Gabriel (αντίστοιχα, όταν είχε αποσχιστεί από τους Genesis, η δικιά του εκδοχή του αποχωρισμού:
Watched by empty silhouettes
Who close their eyes but still can see
No one taught them etiquette
I will show another me
Today I don't need a replacement
I'll tell them what the smile on my face meant)
Αυτά επί του παρόντος.
Δημοσίευση σχολίου